เมื่อไม่นานมานี้ มีเพื่อนรุ่นพี่คนหนึ่งจัดงานเลี้ยงวันเกิดในธีมคาวบอย คนไปร่วมงานได้รับแจกหมวกคาวบอยกับผ้าพันคอลายสก็อต คนชอบหมวกอย่างดิฉันจึงดีใจไม่น้อย ที่ได้หมวกคาวบอยเพิ่มเข้ามาในคอลเลคชั่น ถึงจะไม่ได้หรูหราอะไรแต่ใส่แล้วก็ดูเก๋ไก๋ดี
ถึงจะรู้ว่าการใส่หมวกคาวบอย สวมรองเท้าบูท หรือแม้แต่ไปซื้อม้ามาขี่ไล่วัว ไม่อาจทำให้เรากลายเป็นคาวบอยหรือคาวเกิร์ลตัวจริงขึ้นมาได้ แต่ด้วยอาการเห่อ ดิฉันก็ใส่หมวกใบใหม่ไปไหนมาไหนอยู่หลายวัน จนเริ่มเบื่อๆ ก็เก็บเข้าตู้ ถอดบทบาทคาวเกิร์ลกลับมาเป็นซิตี้เกิร์ลดังเดิม
บทบาทในชีวิตของคนเราไม่มีอะไรตายตัว ขึ้นอยู่กับหมวกหรือหัวโขนที่เราสวมใส่อยู่ ณ เวลาใดเวลาหนึ่ง เมื่อสวมหมวกของผู้นำก็ต้องเล่นบทผู้นำ สวมหมวกพ่อแม่ก็ต้องเลี้ยงดูลูก หรือเมื่อใดที่อยู่ใต้หมวกครูบาอาจารย์ ก็ต้องทำตัวให้สมกับเป็นปูชนียบุคคล จะมาโยกย้ายส่ายสะโพกทำท่าเป็นนักร้องเพลงป็อบคงไม่งาม เช่นเดียวกับคนที่สวมหมวกผู้นำประเทศ จะเอาแต่ควงตะหลิวบ่นพึมพำอยู่ก้นครัวก็อาจจะดูแปลก
ปัญหามากมายที่เกิดขึ้นในโลกนี้ ส่วนหนึ่งมาจากคนที่ไม่ทำหน้าที่ตามบทบาทของตัวเองให้ดีที่สุด และอีกส่วนหนึ่งน่าจะมาจากคนที่หลงติดอยู่กับบทบาทสมมุติบางอย่างจนแกะไม่หลุด โดยเฉพาะบทบาทของผู้มีอำนาจ
ดิฉันเคยเห็นคนที่สวมหมวกนานๆ จนผมร่วง เลยต้องใส่หมวกปิดหัวล้านเอาไว้ตลอดปีตลอดชาติ
ไม่ต่างอะไรกับ การแก้ปัญหาด้วยการสร้างปัญหาที่เป็นพฤติกรรมสุดคลาสสิกของบ้านเมืองนี้
ถึงดิฉันจะชอบสวมหมวก และยังไม่มีปัญหาผมร่วง แต่เชื่อว่าการเปิดหมวกให้หัวกบาลอับทึบได้รับแสงสว่างบ้างเป็นครั้งคราวนั้น เป็นสิ่งที่จำเป็นยิ่ง
เพราะคนเราไม่ได้เกิดมาพร้อมกับหมวก และเมื่อตายไปก็เอาหมวกใบโปรดติดตัวไปไม่ได้เสียด้วย
วรรณศิริ ศรีวราธนบูลย์
บรรณาธิการบริหาร
editor@hiclassmagazine.com
