เลขานุการรัฐมนตรีว่าการกระทรวงแรงงาน
เหตุผลที่เข้ามาเล่นการเมือง
คงเพราะที่บ้านอยู่ในวงการเมืองมาตั้งแต่สมัยคุณปู่ คุณพ่อ คุณอาครับ ในบ้านในโต๊ะกินข้าวเขาก็คุยกันแต่เรื่องการเมือง ผมก็เห็นการเมืองมาตั้งแต่เด็ก มีความสนใจด้านนี้เป็นพิเศษ แล้วก็รู้สึกเหมือนเป็นหน้าที่ ถ้าเราไม่เข้ามาแล้วใครจะเข้ามา คนในโต๊ะคุยกันว่าทำไมรัฐบาลเป็นแบบนี้ รัฐธรรมนูญเป็นอย่างนั้ ผมก็คิดว่าถ้าจะว่าใครสักคน ก็ต้องไปทำงาน ช่วยงานเขา ให้ได้ชื่อว่าเราเข้ามาทำนะ ไม่ใช่ว่าพูดแล้วไม่ทำอะไร ผมว่าสังคมสมัยนี้ทุกคนติกันเก่ง แต่ทำงานจริงๆ ไม่ค่อยมีใครอาสาเข้ามา กระนั้นก็ตาม ผมว่าในปัจจุบัน นักการเมืองรุ่นใหม่ๆ หลายคนเข้ามาทำงานด้วยความจริงใจนะครับ แต่ไม่รู้ว่าจะอยู่ยืดขนาดไหน (หัวเราะ)
ปัญหาสำคัญของประเทศ
ปัญหาสำคัญของเมืองไทยในเวลานี้ไม่ใช่เรื่องของเสื้อเหลืองเสื้อแดง แต่เป็นปัญหาเรื่องชนชั้นทางเศรษฐกิจ ซึ่งถึงที่สุดแล้วมันคือการศึกษา การศึกษาของคนในสังคมแตกต่างกันมาก แล้วก็มาโดนซ้ำสองด้วยเรื่องฐานะทางเศรษฐกิจของแต่ละคน ยิ่งเรารับเศรษฐกิจเสรีนิยม ทุนนิยมมากขึ้น ก็กลายเป็นว่าคนยิ่งมีเงินเยอะก็ยิ่งรวยมากขึ้น คนที่คุมอำนาจของเทคโนโลยีก็ยิ่งรวยมากขึ้น ขณะที่อีกกลุ่มหนึ่งจนลงๆ
ตรงนี้ผมมองว่าเป็นประเด็นเรื่องการศึกษา ในแง่ของการสร้างจิตสำนึกด้านคุณธรรม การเป็นพลเมืองที่ดี เราไม่มีการสอนวิชาที่ว่าด้วยเรื่องของพลเมือง ว่าการเป็นพลเมืองที่ดีเป็นยังไง การเสียสละต่อส่วนรวมเป็นยังไง การมีจิตสาธารณะเป็นยังไง ไม่มีการสอนในโรงเรียน มันหายไปจากระบบการศึกษาไทย คือไม่ได้สอนให้คนเป็นคนดี แต่สอนให้คนเป็นคนเก่ง สอนให้คนทำงานแต่ไม่ได้คิดถึงคนอื่น สอนให้คนคิดถึงแต่ปัจเจกบุคคล ไม่ได้คิดถึงภาพรวม สอนให้คนคิดถึงแต่สิทธิ ว่าสามารถมีอะไร ได้อะไร แต่ไม่ได้สอนว่าสิทธินั้นมันต้องมาพร้อมหน้าที่พลเมือง สังคมมันเลยไปโดยไร้ทิศทาง ไร้เป้าหมาย และการที่ประเทศเราพัฒนามาแบบนี้ ทำให้ความสุขของคนหายไป
หนทางแก้ไข
ผมว่าเราต้องมานั่งคิด โดยเฉพาะผู้หลักผู้ใหญ่ ว่าอีก 10 ปีประเทศเราจะไปอยู่ที่จุดไหน การจะสร้างคนต้องเริ่มสร้างตั้งแต่เด็ก ต้องปลูกฝังสิ่งดีๆ ปฏิรูปการศึกษา สอนจริยธรรม คุณธรรม สิทธิหน้าที่พลเมือง มากกว่าจะสอนว่า ม.3 คุณต้องท่องสูตรวิทยาศาสตร์ตัวนั้นตัวนี้ได้ ไปสอนให้เด็กจำ แต่ไม่ได้สอนให้เด็กคิด ผมว่ามันไม่ใช่ทางเดินที่เราควรจะไป
