จังหวะแห่งชีวิตของ ม.ล.วราภา ชุมพล
หากพูดถึงการเต้นลีลาศ คุณจะนึกถึงอะไรครับ สำหรับผมแล้ว ภาพที่ปรากฏขึ้นในหัวเป็นภาพชายหญิงสูงวัยใส่ชุดภูมิฐานหน้าตาเฉิดฉาย กำลังเคลื่อนตัวเป็นจังหวะจะโคนไปตามเสียงเพลง แต่ทันทีที่สาวน้อยหน้าตาสดใสในชุดลำลองสบายๆ ปรากฏตัวขึ้นพร้อมรอยยิ้มบางๆ ของเธอนั้น ภาพของการเต้นลีลาศสำหรับผมก็เริ่มเปลี่ยนไป
ม.ล.วราภา ชุมพลหรือคุณเต็ม นิสิตชั้นปีที่ 3 คณะนิเทศศาสตร์ ภาคภาษาอังกฤษจากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เริ่มเต้นลีลาศมาตั้งแต่เด็กเนื่องจากคุณพ่อคุณแม่อยากให้ลูกๆ มีกิจกรรมร่วมกันในครอบครัว แต่เมื่อโตขึ้น กิจกรรมในครอบครัวนั้นได้กลายเป็นความหลงใหลในกีฬาที่ผสานมนต์เสน่ห์แห่งเสียงดนตรีไว้ด้วยกันอย่างลงตัว
จากที่ไม่เคยตั้งเป้าหมายว่าจะเป็นนักกีฬาแต่เมื่อโค้ชชักชวนให้ลงแข่ง คุณเต็มก็ไม่ปล่อยให้โอกาสเลยผ่านไป “ตอนนั้นโค้ชของเต็มไปเป็นผู้ตัดสินเลยชวนลูกศิษย์ตัวเองไปลงแข่งด้วย แข่งในระดับเบสิคก็ได้อันดับหนึ่ง แล้วในการแข่งขันจะมีคนเก่งๆ มาแข่งเลยอยากลองดูว่าเราจะทำได้อย่างเขาไหมก็เลยลงแข่งเรื่อยมา” และเมื่อรู้ตัวอีกทีลีลาศก็เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของคุณเต็มไปแล้ว
จากอันดับที่หนึ่งในครั้งแรกที่ลงแข่งขัน
ชัยชนะในครั้งนั้นเกิดเป็นความมุ่งมั่นอย่างต่อเนื่องเรื่อยมาจนกระทั่งปัจจุบันคุณเต็มเป็นนักกีฬาลีลาศทีมชาติไทยเจ้าของ 4 เหรียญทองซีเกมส์ที่โคราชเมื่อปลายปีที่ผ่านมา ซึ่งนอกเหนือไปจากความตั้งใจจริงในการฝึกซ้อมวันละ3-4 ชั่วโมงในวันธรรมดาและ7-8 ชั่วโมงในช่วงเก็บตัวแล้ว คุณเต็มบอกถึงสิ่งสำคัญในการเต้นลีลาศว่า “สมาธิและสติเป็นสิ่งที่สำคัญมาก บางวันถ้าจังหวะดีคุมสมาธิได้ดีก็จะนิ่งมากแต่ถ้าคุมไม่ได้ก็จะเต้นไม่ได้เลยค่ะ”
บ่อยครั้งที่คู่รักต่างเลิกรากันไป นั่นเป็นเพราะขาของทั้งคู่อาจจะไม่ก้าวเดินไปในจังหวะเดียวกันอีกต่อไปแล้ว เช่นเดียวลีลาศซึ่งนอกจากจะเป็นกีฬาที่เสริมสร้างความแข็งแรงของร่างกายแล้วยังเป็นการฝึกการเรียนรู้ความสัมพันธ์ระหว่างคน 2 คนอีกด้วยอย่างที่คุณเต็มทิ้งท้ายไว้ว่า
“ลีลาศเป็นกีฬาคู่ที่จำเป็นต้องอาศัยความเข้าใจกันของคู่เต้นทั้ง2 คนเปรียบเสมือนขาซ้ายและขวาที่ต้องก้าวไปด้วยกันจึงจะเกิดเป็นความสวยงาม ถ้าไม่พร้อมก็ขัดกันเอง ทะเลาะกันเองแล้วก็โยนความผิดใส่อีกฝ่าย สุดท้ายก็เดินไม่ได้”
