‘คนนาฬิกา’
สำหรับสิ่งที่รักและหลงใหลมากๆ มนุษย์อย่างเราก็คงจะทุ่มเททั้งกายและใจเพื่อจะขออยู่เคียงข้างสิ่งสิ่งนั้น แม้ว่ามันอาจจะไม่ได้สร้างมูลค่ามากมาย แต่มันสร้างคุณค่าทางใจที่เราไม่สามารถเล่าหรือบรรยายได้หมด เฉกเช่น ปราโมทย์ เหรียญเจริญสุข แฟนพันธุ์แท้นาฬิกาประจำปี พ.ศ. 2547 ของรายการแฟนพันธุ์แท้ ที่ทั้งชีวิตของเขาไม่เคยห่างไกลกับสิ่งที่เราเรียกกันว่า “นาฬิกา”
“แรงบันดาลใจที่ทำให้ผมได้มีชีวิตที่คุ้นเคยกับนาฬิกา ก็เป็นเพราะว่าในตอนเด็กผมเป็นเด็กผู้ชาย ก็ชอบอะไรที่เป็น Mechanic ด้วยความที่เป็นเด็กๆ ก็ไม่สามารถมีอะไรที่ Mechanic ได้นักหนา เพราะของที่เป็น Mechanic มันเป็นของที่มีมูลค่าทั้งนั้นเลย ก็คงจะไม่มีอะไรอยู่ใกล้ตัวเราได้ นอกจากนาฬิกา
“ผมเห็นความสนุกสนานในการมีนาฬิกาของตัวเองเรือนแรกจากที่คุณพ่อซื้อให้ มันเป็นนาฬิกา Casio ที่เป็นแบบ Digital แถมมันสามารถดูวันที่ได้ จับเวลาได้ นั้นมันก็เป็นความคิดในวัยเด็กของผมที่ทำให้ผมรักและอยากมีนาฬิกาสะสมเป็นของตัวเอง และทุกครั้งที่คุณแม่พาผมไปซื้อเสื้อผ้า เชื่อไหมครับว่า ผมจะร้องซื้อนาฬิกาเสมอ
“นาฬิกาในความคิดของผม คือ สิ่งที่เสริมสร้างมากับเทคนิคและสไตล์ สไตล์ในที่นี้ก็คือศิลปะในการออกแบบ ออกแบบกลไกให้ขับเคลื่อนได้ตามวัตถุประสงค์ตามแต่ละผู้ผลิตต้องการ ถ้าเป็นสไตล์ในการวาดรูป สไตล์ในส่วนนี้มันเป็นศิลปะในการเสนองานชิ้นนั้นๆ หรือว่าลายเส้นนั้นๆ เพื่อสะท้อนความคิดของตัวเองของผู้ที่อยู่ในแขนงศิลปะนั้นๆ ซึ่งการตีความอาจจะยากกว่า อาจจะมองภาพในทิศทางที่ต่างกัน แต่เราสามารถออกแบบชุดการทำงานให้มันสามารถทำงานได้แบบนี้ เราสามารถพิสูจน์ได้เลย ซึ่งนาฬิกามีเสน่ห์ที่ว่า และมันสามารถบอกความเป็นตัวของตัวเราเองได้ด้วย
“จนกระทั่งทุกวันนี้ ผมยังคงชอบนาฬิกา วันๆ อยู่กับนาฬิกาตลอด เนื่องจากเวลา 10 กว่าปีของผมมันเป็นส่วนหนึ่งของผมไปแล้ว มันก็คงเป็นของสะสมที่ตีความได้ไม่ต่างกับความชอบนะครับ ซึ่งความชอบกับความรักมันก็เป็นไปในทุกผู้คน แต่ผมเชื่อว่า มันก็เป็นของเล่นชิ้นหนึ่งซึ่งอยู่ใกล้ตัวเรา และเราก็หลงใหลในสิ่งที่มันเป็น ถ้ามันไม่ได้เดือดร้อนคนอื่น ไม่ได้มีความผิดพลาดต่อสังคม เพราะฉะนั้นมันไม่ใช่สิ่งที่แปลก ผมอยากจะบอกว่า มันเป็นสิ่งยึดเหนี่ยวอย่างหนึ่งให้ชีวิตผมเดินต่อไปได้ มันเป็นสิ่งที่ทำให้ผมสบายใจได้ เหมือนคนคนหนึ่งที่ผมรู้จัก เวลาที่เขาอารมณ์ไม่ดี เขาก็จะหยิบกล้องขึ้นมาถ่าย ผมก็ทำไม่ต่างจากเขาสักเท่าไรเลย ถ้าผมเบื่อมาก ผมจะหยิบนาฬิกาขึ้นมาดู ไปยืนคุยกับมัน นั่นแหละเป็นทางระบายออกสำหรับผม และมันก็ทำให้ชีวิตของผมมีคุณค่ามากขึ้น”
รักนาฬิกามากขนาดนี้ ถ้ามีโอกาสได้เป็นเจ้าของร้านนาฬิกาน่าจะทำให้ชีวิตเปี่ยมสุขขึ้นอีกเยอะ…
“มีบุคคลท่านหนึ่งเขาเพิ่งจะเปิดร้านในอเมริกา เป็นร้านนาฬิกา มันก็เป็นความตั้งใจของเขา แต่ในความตั้งใจของผม ผมขอเป็น ‘คนนาฬิกา’ ดีกว่า คำนี้มันฟังดูดีกว่า เป็นคนที่อยู่กับนาฬิกาตลอดเวลา เพราะหน้าตาผมคงกลายเป็นนาฬิกาไปแล้ว (หัวเราะ) คนทั่วไปเขาก็ร่ำลือแล้วว่าผมทำอะไรกับนาฬิกาบ้าง ผมก็ขอแค่อยู่กับนาฬิกาก็แล้วกัน ไม่ขอเป็นคนขายนาฬิกาดีกว่า (ยิ้ม)”