หลังม่านการเดินทาง
อาจเป็นเพราะธรรมชาติของผู้หญิงที่ผ่านมา คือผู้ดูแลเรื่องภายใน ของครอบครัว ส่วนเรื่องการปกป้อง การหาอาหาร การสร้างฐานะคือหน้าที่ ของผู้ชาย ช้างเท้าหลังเหล่านี้จึงอยู่คู่กับวิถีการเป็นไปของผู้เป็นพ่อ และ สามีเรื่อยมา เสมือนส่วนหนึ่งในพันธุกรรมของอิสตรีคงไม่คลาดเคลื่อน ไปจากนี้เท่าใดนัก
เข็มนาฬิกาหมุนไปอย่างต่อเนื่อง กาลเวลาผันผ่าน ผู้หญิงสามารถยืนอยู่บนขาของตัวเองได้มากขึ้น ความรู้ความสามารถทำให้เธอเหล่านั้น ก้าวขึ้นมายังจุดที่ผู้ชายหลายคนไม่อาจก้าวขึ้นมายืนได้ทัดเทียม เช่นเดียว กับ หม่อมหลวงนันทิกา วรวรรณ รองผู้อำนวยการใหญ่ฝ่ายโฆษณาฝ่าย และประชาสัมพันธ์ บริษัท การบินกรุงเทพ จำกัด หรือที่เรารู้จักกันดีในนาม สายการบินบางกอกแอร์เวยส์
ราชนิกุลสาวผู้นี้ผ่านร้อนผ่านหนาว ผ่านการทำงานในองค์กรระหว่าง ประเทศอย่าง ESCAP ของ UN สายการบิน Air France และ UN ใน นิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา เธอเดินทางมาแล้วเกือบทุกทวีป เห็นวิถีชีวิตเสน่ห์ของการขับเคลื่อน ไปข้างหน้าที่มีอยู่ในทุกชาติพันธุ์
“ จริง ๆ แล้วเรื่องการเดินทางไปประเทศต่างๆ ในยุโรป อเมริกา ออสเตรเลีย หรือเอเชีย เป็นส่วนหนึ่งของเรื่องงานมากกว่า เดือนหนึ่งอย่างน้อยเดินทาง 3-4 หน แต่โดยส่วนตัวแล้ว ช่วงที่ลาพักร้อนจะเดินทางไปยังประเทศที่ไม่เคยไป การเดินทางทำให้เราเห็นมาหมดแล้วตั้งแต่ประเทศที่ลำบาก ยากจน จนถึงประเทศที่รวยที่สุด ”
ชีวิตในต่างแดนความอบอุ่นไม่เหมือนประเทศของเรา เมืองนอกไม่ใช่บ้านเกิด เวลาอยู่เมืองนอกแล้ว ‘ คิดถึงบ้าน ‘ นี่คือ ความรู้สึกของคนไกลบ้าน แม้จะเป็นประเทศที่เจริญรุดหน้า เป็นเจ้า เทคโนโลยี หรือเป็นที่ๆ น่าใช้ชีวิตอยู่ต่อก็ตาม
“ เวลากลับมาแล้วนี่คือบ้านของเรา เราก็ต้องปรับตัวเองให้ได้ คนเมือง นอกไม่เหมือนคนไทยเพราะคนไทยมีน้ำใจมาก ช่วยเหลือเผื่อแผ่กัน เมืองไทยการทำมาหากินหรืออาหารก็ดี คนเมืองนอกก็อยากมาอยู่เมือง ไทยด้วยซ้ำ เราก็ดีใจ จะให้เราไปที่อื่นก็คงไม่ไปแล้ว เพราะที่นี่ก็คือบ้านเรา ”
ความแตกต่างของทุกแห่งสะท้อนออกมาในน้ำเสียงของนักเดินทางอย่างเธอ แต่ในทุกความต่างล้วนมีเสน่ห์ตราตรึงใจนักเดินทางอย่างเธอที่ได้พบเห็น
“ เราเห็นมาหมดแล้ว ตั้งแต่ประเทศที่ลำบาก ยากจน จนถึงประเทศ ที่รวยที่สุด เช่นความรู้สึกเมื่อไปยุโรป วัฒนธรรม ความเชื่อก็ต่างกัน ไม่เหมือนกัน จริงๆ เราใช้ชีวิตในยุโรปมากกว่าที่อื่น เพราะจบการศึกษาที่นั่น พอไปอยู่นานๆ เข้าก็รู้สึกกลมกลืนไม่แบ่งแยก พอบางครั้ง ไปประเทศที่ ด้อยพัฒนากว่าเราก็เห็นความยากจนของเค้าด้านความ
รู้สึก เวลาที่เราไปก็ได้เปรียบเทียบแล้วว่าพี่ได้เรียนรู้ได้ไปเห็น เป็น ประสบการณ์ชีวิต
“ แต่ละประเทศวิถีชีวิตก็ไม่เหมือนกัน อย่างหลวงพระบางถือเป็นมรดกโลก สวยงามมาก และคนที่นั่นก็ใช้ชีวิตกัน แบบเรียบง่าย ทำมาหากินก็ง่ายๆ ตื่นตอนเช้ามาตักบาตรข้าวเหนียว เป็นภาพที่สวยมาก มีพระสงฆ์เดินเรียงกันเป็นร้อยๆ รูปมารับบิณฑบาตร เสร็จก็ไปซื้อของที่ตลาดแบบง่ายๆ อย่างเวียดนามเค้าก็ทำมาหากินอีกแบบ มีวัฒนธรรมต่างกันออกไป อย่างประเทศจีนก็เป็นอีกแบบหนึ่ง คนจีนเป็นคนที่ ี่ขยันมาก เค้าทำงานเช้าจรดเย็นอยู่แล้ว ”
“ ที่ไปอิสราเอล ตอนนี้ไม่มีใครไปได้ง่ายเพราะเค้ารบกัน แต่เราก็เห็นถึง ประวัติศาสตร์และได้เดินตามรอยแสวบุญของพระเยซู รวมทั้งได้เห็นวิถีชีวิตแบบทำวันนี้ให้มีความสุขที่สุด เพราะเค้าไม่รู้ว่าพรุ่งนี้ชีวิตจะเป็นอย่างไร อย่างไปประเทศเนปาล หรืออินเดียมีรากฐานศิลปวัฒนธรรมก็คล้ายกับเรา และน่าสนใจ แต่ก็ ยังมีอีกหลายประเทศที่อยากไปแต่ไม่ได้ไป ”
สอดคล้องกับองค์กรที่เธอร่วมบริหารในธุรกิจสายการบินซึ่งนำพานัก เดินทางสู่จุดหมายในหลายเส้นทางทั้งในและนอกประเทศนำพาเม็ดเงิน ขับเคลื่อนจุดหมายปลายทางไปตามวิถีทางแห่งการพัฒนาในกระแสโลก
“ สายการบินบางกอกแอร์เวยส์จะไปแหล่งท่องเที่ยวที่ไม่ซ้ำกับใคร อย่างสมุย สมุยสร้างขึ้นจากศูนย์จนเดี๋ยวนี้มันก็มีชื่อเสียงมากระดับโลก เราก็ดีใจที่เป็นส่วนหนึ่งของตรงนั้นได้ แต่เราไม่อยากให้สมุยโตเร็วเกินไป เราอยากให้มันคงความเป็นเกาะเอาไว้ แต่ทุกอย่างมันก็ต้องโตไปตามรูปแบบ
“ เส้นทางการบินเป็นแค่ Product หนึ่งเท่านั้น การบริการก็เป็น อีกอย่างหนึ่ง ผู้โดยสารที่มาเค้าเดินทางไปยังจุดหมายปลายทางเค้าอยู่แล้ว มันอยู่ที่ว่าระหว่างการเดินทางนั้นเราบริการประทับใจเค้าแค่ไหน เราก็ พยายามค้นหาสถานที่ท่องเที่ยวใหม่ให้เค้า ส่วนพอเค้าไปถึงแล้วเค้าจะ
ไปท่องเที่ยวใหม่ในเส้นทางบินนั้นๆ เราทำหน้าที่เป็นยานพาหนะให้ผู้โดยสารเดินทางอย่างปลอดภัยและได้รับ ความสะดวกสบายยิ่งขึ้น ”
